Veilige en Onveilige opvoeding
Als kinderen jong zijn, denken ze dat zoals het bij hen thuis is, het ook zo bij anderen in huis is. Hoe het bij hen in huis eraan toe gaat, is voor hen normaal. Zelfs als ze mishandeld worden of dat de ouders vaak ruzie hebben, is voor hen normaal geworden omdat het dagelijks gebeurt.
Pas wanneer deze kinderen bij andere kinderen in huis komen en zien dat de situatie daar heel anders is dan bij henzelf thuis, gaan ze inzien dat er verschillende thuis-situaties zijn.
Wanneer kinderen het thuis goed hebben en gelukkig zijn, zullen ze niet zo graag op bezoek gaan bij kinderen die thuis ruziënde ouders hebben of waar andere dingen gebeuren die niet prettig voelen. Dat is logisch. Ze voelen zich dan onrustig, bang, verdrietig en vaak gaan ze ook bang worden dat het hun schuld is. (zie ook deze pagina)
Maar wat nu als je als kind elke dag of veel dagen in de week in zo'n situatie zit? Dan moet het kind wel manieren gaan vinden om daarmee om te kunnen gaan. Bijvoorbeeld door veel op eigen kamer te gaan zitten. Of veel bij een vriendje/ vriendinnetje te zijn, zodat het toch wat kan genieten van gezelligheid maar dan in een ander huis. Of veel gaan gamen, zodat je met je gedachten ergens anders bent.
Dit zijn allemaal voorbeelden van vluchtgedrag.
Er zijn ook voorbeelden te noemen van vechtgedrag: het kind gaat ook veel ruzie maken met ouders of broers/ zussen omdat dit iets normaals is geworden in huis. Het kind gaat op school veel ruzie maken. Het kind gaat met vrienden om die op straat dingen gaan vernielen.
Je kunt dus aan het gedrag van mensen zien, dat ze van binnen niet rustig en gelukkig zijn. Er zitten dingen dwars waar die persoon niet op de goede manier mee om kan gaan.
Wanneer een kind last heeft van bovenstaande problematiek, dan is er sprake van een Onveilige opvoeding.
Wanneer een kind zich echt fijn voelt thuis, zich gezien en gehoord voelt door de ouders, veel tijd doorbrengt met de gezinsleden; kortom, zich gelukkig en veilig voelt thuis; dan is er sprake van een Veilige opvoeding.
Toch zijn er ook situaties te noemen die hier tussenin liggen. Kinderen die thuis wel lieve ouders hebben, maar dat deze ouders wel erg veel weg zijn door hun werk. Of ouders hebben het zo druk, dat ze te moe en te weinig tijd hebben voor hun kinderen. Op zich voelen de kinderen zich wel veilig bij hun ouders, maar zijn de omstandigheden eigenlijk te zwaar voor de ouders, waardoor er toch onrust gaat ontstaan. Dit zou je dan kunnen zien als een tussenliggend probleem Onrustige opvoeding. Dit kan vroeg of laat ook een vorm van trauma worden. Bij dit voorbeeld kunnen namelijk negatieve gedachten bij het kind gaan ontstaan. (Zie ook Trauma en Maatschappelijk trauma)
Als jij je zou verplaatsen in je vader, wat zou jij dan beter willen doen naar jou als kind? En als jij je zou verplaatsen naar je moeder, wat zou je dan beter willen doen naar jou als kind? Zou je dit kunnen en durven bespreken met hen?
